Mijn Vrouwtje is erg verdrietig dus ging ik snel naar haar toe en kroop op haar schoot. Terwijl ik troostend haar hand begon te likken vertelde mijn Vrouwtje haar herinneringen over Blacky.
Ik herinner me Blacky nog wel, hij was mijn vriendje.
Blacky was als kitten samen met zijn moeder en twee andere broertjes in een doos ergens in Schoonhoven gevonden, hun oude baasje had ze gedumpt. Ze werden in een gast gezin geplaatst door het asiel en daar heeft mijn Vrouwtje Blacky uitgekozen en mocht hij bij haar wonen.
Blacky was de pittigste en ondeugendste van de drie broertjes, in het begin had ze haar handen vol aan hem. Wanneer Blacky een standje kreeg omdat hij iets ondeugends deed dan ging hij midden in de kamer liggen alsof hij precies wist dat hij iets ondeugends had gedaan. Na een tijdje ging hij dan naar mijn Vrouwtje toe, het leek dan alsof hij het goed kwam maken maar dat was niet zo, hij gaf mijn Vrouwtje dan een harde klap met zijn voorpoot, zo van "ik ben de baas hier en niet jij". Het heeft mijn Vrouwtje een hele tijd gekost om dat gedrag eruit te krijgen. Een ander lastig probleempje was dat Blacky voor zijn gevoel nooit genoeg eten kreeg. Zodra hij de kans kreeg pikte hij het eten zelfs van het bord van mijn Vrouwtje af. Dit gedrag was wel te verklaren want als vondeling kitten had hij honger geleden, zijn moeder, broertjes en hij waren sterk vermagerd toen ze uiteindelijk gevonden waren. Maar met veel geduld lukte het mijn Vrouwtje om dit gedrag wat aan te passen, ook al is het er nooit helemaal er uit gegaan. Af en toe pikte Blacky nog steeds eten, het lukte hem zelfs om de koelkast open te krijgen om daar eten uit te pikken wanneer hij weer eens een hongerige bui had.
Blacky en mij Vrouwtje hebben samen veel dingen mee gemaakt, leuke dingen maar ook nare droevige dingen. Wanneer mijn Vrouwtje verdrietig was trooste Blacky haar, hij vertelde haar wanneer een kriebel spin in huis was zodat ze er niet onverwachts eentje tegen kwam en daarvan in paniek raakte. 's Avonds zodra de dochter van mijn Vrouwtje naar bed ging, ging Blacky in de grote hal liggen. Hij mocht alleen in de slaapkamer van mijn Vrouwtje komen zodat hij ' s nachts lekker bij haar op bed kon slapen. Blacky had extra voelsprieten, de dochter van mijn Vrouwtje slaapwandelde en Blacky voelde dat aan. Zodra hij dit opmerkte ging hij mijn Vrouwtje wakker maken, tikte zachtjes met zijn pootje op het gezicht van mijn Vrouwtje zodat mijn Vrouwtje wakker werd en vaak nog voordat haar dochter, al slaapwandelend, haar slaapkamer uit liep bij haar was om haar weer rustig en veilig in bed te leggen.
Eigenlijk was Blacky een ook een hulphond, euuu hulpkat bedoel ik, Ik woonde toen nog niet bij mijn Vrouwtje, ik bestond nog helemaal niet.
Hoe sterk de band tussen Blacky en mijn Vrouwtje eigenlijk was werd heel sterk duidelijk toen Blacky ernstig ziek werd, opgenomen moest worden voor een operatie maar het op wilde geven. De dierenarts liet als uitzondering toe dat mijn Vrouwtje elke dag een uurtje op ziekenbezoek kwam Blacky kon nog niet naar huis omdat hij dagelijks de speciale verzorging van de dierenarts nodig had. Na het ziekenbezoeken knapte Blacky weer even op maar gaf duidelijk na een aantal uren het vechten om beter te worden weer op. Uiteindelijk vond de dokter het beter om Blacky naar huis te sturen misschien zou hij daar wel opknappen, ook al zei hij dat de kans erg klein was. Blacky had duidelijk het vechten om beter te worden op gegeven. Mijn Vrouwtje vertelde me dat ze dagen lang druk met Blacky is geweest, de speciale zorg maar vooral veel aandacht geven, aaien, praten maar vooral het op schoot zitten en voor hem zingen werkte erg goed. Blacky die erg onrustig was werd dan heel rustig en zo ontspannen dat hij dan op schoot in slaap viel. En het mooiste Blacky begon te vechten, wilde weer leven en werd weer helemaal beter. Een wonder noemde de dierenarts het, hij had het niet meer verwacht.
Blacky begon na zijn ziekte met elke dag kadootjes te geven aan mij. vrouwtje. Nee hij bracht ze niet naar haar toe maar legde het op haar bed neer zodat ze die zou vinden wanneer ze 's avonds naar bed ging. Grote aardappels uit de aardappelbak uit de keuken, het gietijzeren afsluit dekseltje van het douch putje, balletjes, speel muisjes en nog veel meer andere voorwerpen. Mijn Vrouwtje moest er altijd om glimlachen en vond het erg lief van hem.
Blacky had het altijd erg druk. Hij hielp mee toen we thuis reiki les gaven, was maar wat graag proefkonijntje wanneer leerlingen handposities gingen oefenen. Sterker er was geen ontkomen aan, zelfs wanneer Blacky eventjes niet kon helpen bij de les sprong hij op de behandeltafel want hij wilde ook een behandeling. Na een tijdje begreep Blacky dat wanneer we klaar waren met net oefenen op elkaar hij altijd nog even aan de beurt was. Gelukkig maar want hij stopte met telkens op de tafel springen. Blacky was een grote hulp vooral bij onzekere leerlingen.
Behalve het oppassen op de slaapwandelende dochter, het troosten en op gemak brengen van iedereen die op bezoek kwam en dit nodig had, het werken tijdens de reiki lessen had Blacky ook de taak op zich genomen om de goudvissen in de gaten te houden. Die gekke vissen vonden het leuk om uit de vissenkom op tafel te springen iets wat mijn Vrouwtje in het begin niet wist. Later heeft ze een netje over de kom heen gespannen zodat het niet meer kon. Zodra er een vis uit de kom was gesprongen waarschuwde Blacky mijn Vrouwtje, Blacky ging dan naast de vis zitten, hard mauwen en als hij vond dat er niet snel genoeg gereageerd werd ging hij mijn Vrouwtje halen bleef hard mauwen totdat mijn Vrouwtje de vis had opgepakt en terug in de vissenkom had gezet.
Toen mijn Vrouwtje bange verwilderde kittens voor de kattenstichting ging opvangen hielp Blacky hard mee. Hij was niet weg te krijgen bij de bench waar zo'n klein dotje de eerste weken in verbleef. Hij won hun vertrouwen, hiep ze bij het overwinnen van de angst voor mensen. Zorgde voor de kittens als een moeder voor haar eigen kittens. Net zolang totdat het niet meer nodig was en de kittens zichzelf konden redden, dan hield hij alleen in de gaten of z'on kleintje geen boevenstreken uithaalde. Mijn Vrouwtje vond het wonderlijk gedrag want Blacky was geen vrouwtje maar een echte kater en ze verwachte dit gedrag niet van een kater.
Later kwam ik als klein puppy bij mijn Vrouwtje wonen, ik vond Blacky lief en hij zorgde ook een beetje voor mij. Ik heb veel kattenmanieren van Blacky geleerd en in het begin trooste hij me want opeens waren mijn Mamma en mijn andere zusjes er niet meer en was ik in een vreemd huis.
Jaren later moesten mijn Vrouwtje en ik verhuizen, een verdrietige tijd door nare omstandigheden waar ik nu niks over wil vertellen. Blacky kon niet met ons mee verhuizen. We gingen wonen in een huis met een andere hond, kyra mijn andere grote vriendin. En daar naar buiten gaan was gevaarlijk voor Blacky, ook zou Blacky andere katten te veel missen. Het was heel erg moeilijk en verdrietig maar mijn Vrouwtje heeft Blacky naar een ander goed huis en baasjes laten verhuizen. Blacky ging verhuizen naar de beste vrienden van mijn Vrouwtje en daar waren nog meer katten die ook al wat ouder waren net als Blacky.
Elke dag had mijn Vrouwtje wel een momenten dat ze het erg moeilijk had, verdrietig was omdat Blacky niet bij ons woonde. Ze troostte zich met de gedachte dat Blacky het erg naar zijn zin had bij zijn nieuw baasjes en katten vriendjes, dat er goed voor hem gezorgd werd en soms ging ze ook even op bezoek bij Blacky. Ik ben ook een keer mee geweest. Blacky herkende mij nog steeds.
De laatste keer dat mijn Vrouwtje bij Blacky op bezoek was geweest was ze dagen lang erg verdrietig. Mijn Vrouwtje had afscheid van Blacky genomen omdat ze wist dat ze hem voor de laatste keer had gezien. Voor de laatste keer knuffelen, met elkaar babbelen......
En dan vanochtend.... het telefoontje die mijn Vrouwtje kreeg van haar vrienden dat Blacky afgelopen nacht op zijn vaste plekje waar hij altijd lag is ingeslapen....
Mijn Vrouwtje zegt dat het zo goed is, Blacky heeft een mooi leven gehad en was op leeftijd. Ik weet en voel dat mijn Vrouwtje er nog geen vrede mee heeft. Pijn, verdriet....... Twijfels.....
Maar ook dankbaarheid dat haar beste vrienden de laatste jaren Blacky zo liefdevol in hun huis hebben opgenomen. Dank je wel lieve vrienden voor alle goede zorgen van onze lieve vriend Blacky xx
Rust zacht Blacky, wij zullen je nooit vergeten xx
Een pootje van Misty xx
